İnsanı üzen şey

İnsanı en çok üzen şey kendisidir. Kabul etmeliyiz ki bizi birilerinin üzdüğünü düşündüğümüzde ona bu izni biz veriyoruz. Ya da beklentiye girmemen gereken birisine, beklenti içinde olduğun için kendini üzen kişi sen oluyorsun. Benim fikrim, hayat birilerinden bir şeyler bekleyecek kadar basit olmamalı. Her şeyi kendin yapabilmelisin. Gezmek, görmek mi istiyorsun birilerine ihtiyacın yok. Yeni bir şehre mi taşınmak istiyorsun tek başına da başarabilirsin. Ama neticede insanız, insan insana ihtiyaç duyuyor. Konuşmak, hayat paylaşmak istiyor. Ama insana ihtiyacımız olduğu için onları aramamalıyız. Onları sevdiğimiz için ihtiyacımız olmalı. O zaman daha sağlıklı ve daha doğru ilişkiler kurabiliriz. Biz insanlar hayatı çok hızlı yaşıyoruz aslında. Her istediğimiz hemen olsun istiyoruz. Sabretmeyi bilmiyor, fedakarlık yapmayı beceremiyoruz. Burada kendimi de eleştirecek olursam sabırsız ve tez canlı biri olarak hayat elimden kayıp gidiyormuş gibi hissediyorum. Daha çabuk yaşamalı hayatı kaçırmamalı gibi hissediyorum. Hayatta yaşadığım kötü durumlar karşısında artık üzülmüyorum. Çünkü benim üzen kişinin ben olduğumu biliyorum. Bir başkasına yaptığı her şey için izin veriyor ve kendimi üzmek için sınırları aşıyorum. Bunun farkında ve bilincinde biri olarak birçok insanında fark etmesini istiyorum. Çünkü doğru yolu görmek bizlerin elinde. Bizler izin verdiğimiz müddetçe insanlar bizim hayatlarımızda var olabilirler ve biz izin verdikçe bizi mutlu edebilirler ya  da üzebilirler. Kendinizi, kendinizin de dahil kimsenin üzmesine izin vermeyin. Sevgiyle kalın..