İkinci Evimiz Öğrenci Yurtları (24.01.2021)

Yüz yüze eğitime yaklaşık 1 yıldır ara verilmesiyle öğrenci yurtları boş kaldı. Yurtların kapalı olması birçok sorunu beraberinde getirirken çalışanlarında işsiz kalmasına sebep oldu. Dolayısıyla sağlık yönünde yaşanan sorunlar maddi yönden de ciddi sıkıntılara yol açtı. Hiçbir şekilde destek almayıp yurtları aktif olarak kullanmamalarına rağmen kiralar, elektrik ve internet faturaları ödenmeye devam ediyor. Yurt yetkilileri git gide şahıs olarak da borçlanıp, sıfır gelir ile hayatlarını idame ettirmeye çalışıyorlar. Yani her işletmenin belli bir gideri var ve o giderler her ay devam ediyor.

Gelir sıfır olduğu halde, giderleri ödemekte yükümlülük söz konusu. Ödemeleri ve resmi yazışmaları takip etmek amacıyla yurtlarına gitmeye devam eden yetkililer “Ödemeler çok, para yok” diyor. Bazı yurt binalarında az da olsa kalan kişiler için sadece ısıtma giderinin aylık 15.000 TL olduğunu düşünürsek diğer toplam giderlerin 25.000TL’den düşük olması mümkün değil. Bu da aslında ne kadar zor durumda olduklarının açık bir göstergesi. Yurtların eski normallerine dönebilmesi için, yurt kapasitesini genel olarak 100-300 kişi aralığında ele aldığımızda bu da yarı yarıya öğrencinin gelmesi gerektiğini gösterir.

Önceki yıllardan ödeme yapmayan öğrencilerin ödemeleri yurtları tarafından takip edilip, tamamlanmaya çalışılıyor. Öğrenciler ise değil yıllık ödeme, aylık ödemelerini bile düzenli olarak yapmak da güçlük çekiyorlar. Daha önce bu gibi olağanüstü durumla hiç karşı karşıya kalınmadığı için sadece var olan şeylerle, anne babadan, oradan buradan alınan borç paralarla idare etmeye çalışıyorlar. Bu yüzden yurtlar da her geçen gün maddi olarak içeriye giriyor.

Zaten bu süreçte geçen yıldan kayıt yaptıran yabancı öğrenciler de dahil olmak üzere kimse yurtlarına gelemedi. Yurtlara bizzat gelip de kayıt olan kişi sayısı oldukça az. Daha doğrusu yeni kayıt denilen geçtiğimiz yıldan süregelen kayıtlar… Fakat onlara da üniversitelerin açılıp açılamayacağının garantisini veremiyorlar. İşin özü bu yıl yeni bir kayıt süreci yok. Çünkü insanlar fazlasıyla ürkek.“Gerekirse öğrenciler okula gitmesin” deniyor. İnsan zorda kaldığında nasıl bir önlem alması gerekiyorsa, neyi uygulaması gerekiyorsa 1-2 yılı kayıp olarak kabul etmeyebiliyor. Çünkü onlar genç, yolları açık deyip 1-2 yılı çok büyük bir kayıp olarak görülmüyor. Ancak konu hakkında gençlerin düşüncelerinin pek de önemi yok. Öğrenciler online eğitimden memnun değiller, evde sıkılıp bunalıyorlar. En verimli zamanlarını dört duvar arasında geçirdiklerini düşünüyorlar.

Şehir dışından gelen öğrencilerin eşyaları bile yurtlarda kaldı. Gençler yurtta bıraktıkları eşyalarını alamayıp kimisi “Daha sonra kendim gelip alacağım” dedi, kimisini yurt personelleri hazırlayıp kargoyla gönderdi. Bilgisayarları, elektronik eşyaları dahi yurtlarda kalan öğrenciler oldu. Şu anda hemen hemen 10 öğrenciden 5’inin eşyası hala yurt odalarında duruyor.

Aşılar işe yarayıp bahar döneminde okullar açılır ise öğrencilerin ikinci evi olan yurtlar da belki buna istinaden açılabilir. Bu eğitim eksikliğinin bir an önce tedavi edilmesi gerektiğini düşünüyorum. Yüz yüze eğitime yaz-kış ya da gün baz alınmaksızın Covid-19 salgını rahatladığında, her an geçilebilmeli.

Sağlıklı günlere kavuşacağımız zamanı artık dört gözle beklemedeyim. Çünkü hepimiz hem çok sıkıldık, hem çok bunaldık. Hem de maddi zorluğa düştük. Uzun süredir dilediğimiz gibi davranamıyor, sevdiklerimizi bir kahveye bile davet edemiyoruz. Biz insanoğlu her şeyi çok çabuk unutmamızla meşhuruz. Umarım bugünlerimizi hiç ama hiç unutmayız !