Bu sorunun türlü türlü cevapları var. Kişiler yaşadıkları aşkların kendilerine göre doğru aşk olduğu kabullenirler. Kim zaten bu benim gerçek aşkım değil der ki zaten. Hem nasıl anlarız yaşadığımız aşkın gerçek olup olamadığını? Bence bunu ilişki esnasında değil de zaman geçtikçe farkedebiliriz. Ben ilişkileri yapboza benzetiyorum. Fakat 1 yapbozun 2 ayrı parçası değil. Zaten genellikle bu iki parçanın aşk olduğuna inanırız fakat bir parçası kaybolduğunda yapbozu tamamlamak mümkün değildir. Genellikle bu tarz ilişkiler kıskançlık ve bencillik üzerine kuruludur. Asıl 2 ayrı yapbozsanız bir ilişkide, 2 ayrı güzelliksiniz demektir. Birbirinize karşıdan bakma şansınız vardır doğrusuyla yanlışıyla. Ama tek yapbozun iki ayrı parçasıysanız birbirinize bakamazsınız sadece parçalar uyuyor diye tüm olduğunuzu düşünürsünüz. Belki karşıdan bakma şansınız olsa parçaların birbiriyle alakası bile olamadığını anlarsınız. İlişkinin bitiminde yapbozu karşıdan gördüğünüzde bunu farkedersiniz fakat artık önemi yoktur. Peki nasıl anlayacağız yapbozun birbirine uymadığını. Bazı ilişkiler o kadar hastalıklıdır ki görmek istediğimizi görmeye çalışırız. Buda ilişkinin kusursuz olduğunu düşünmemizi sağlar maalesef. Bunun için önce kendimizi sevmemiz gerekir kendimizi sevmeli ve özdeğerimizi korumalıyız. Özdeğerinizden vazgeçtiğinizde sadece karşı tarafın isteklerine kafa yorarsınız kendinizi ihmal ederseniz doğru ilişkiler kurmak zorlaşır. Bu yüzden doğru aşkı doğru ilişkileri bulmak istiyorsak kendi özdeğerlerimizi koruyarak hareket etmeliyiz. Kendimizi sevmeliyiz kendimize saygı duymalı ve kendimize göre doğru olan tercihleri yapmalıyız.