Çocukluk dönemi insanların kişilik ve karakterlerinin oturmasında, hayata karşı alacakları modeli görmelerini sağlayan bir dönemdir. Çocukluğumuzda öğrendiğimiz bilgi ve birikimler ilerleyen yaşlarda da günm yüzüne çıkar. Bazen o çocukluğumuzu özleriz ama ne yazık ki sadece özlediğimiz çocuk olmak değilde, o zamanlarda ki duygularda olmak .. Yaş aldıkça olgunlaştığımız, olaylara farklı açıdan baktığımız hatta güçlü kalmak zorunda olduğumuz için, çocukluk döneminde ki o saf duygularla olmak isteriz. Aslında hayat insanları savurur. Kimi iyi yerlerde olur kimi kötü yerlerde ama herkesin özü vardır, herkes çocukken masum ve iyidir..
Kötülükler hayata karşı verdiğimiz mücadeleler karşısında gösterdiğimiz davranıştır. Aslında iyi yada kötü diye nayıramayız kişileri.. Herkes özünde iyi.. yaşadıklarına karşılık önüne duvarlar örmüş insanlar geçmişlerinde acı hatıralarla ve olaylarla baş başa kaldığı için bu şekilde davranıyorlar. Davranışlarımızı aslınd düşüncelerimizle orantılı kötü olan bir şeye iyiymiş gibi bakamayız çünkü mimiklerimiz bizi ele verir.. Ancak geçmişinde güçlü kalmak zorunda bırakılan insanlar mimiklerni bile kaybedecek akdaqr inancı kalmamıştır..
Belki çocukluğumuza geri, dönemeyiz, belki bazı sorunları aşamayız içimizde ama her ne olursa olsun her zaman içimizde ki çocuğu yaşatabiliriz. İçinizdeki çocuğa sıkı sıkı sarılın..