İpekli dokunuş (29.04.2020)

Yakın geçmişte 3 aylık Dora köpeğin canice öldürülüşünü; bir babanın oğlunu çekiçle öldürerek yakmaya çalıştığını ve yine bir cinayet ile adını duyduğumuz kadınlarımızdan Gamze Pala’nın haberlerini izledik, okuduk. Bu haberleri izlerken ve okurken bir soru sordum içimden; “Hâlâ Devam Mı?”

Biz yine şiddet, kadın cinayeti, hayvan katliamı haberleri görüyoruz televizyonlarda pandemi haberlerinin yanında... Ne bir salgın hastalık, ne bir doğal afet ne de bir başka olay bizim hayatımızdaki bu şiddetin, kadın cinayetlerinin, hayvanların katledilişinin önüne geçemiyor. Kötülük ne kadar da baki! Kötülük ne kadar da yer, zaman, olay tanımıyor!

Kocaman dünyada çölde bir kum tanesi misali küçücük bir nokta olduğumuzu unutarak yaşamaya devam ediyoruz. Ne acı! Tüm dünya ortak bir yaşam mücadelesi verirken; bu katliamların, cinayetlerin, şiddetin ardındaki öfkeyi, nefreti aklım almıyor. Herkesin hayatta kalma mücadelesini verdiği bu süreçte, bir canlıyı öldürmek de ne demek? Kendi elleriyle, bile isteye…

Gerçekten hâlâ devam mı;

Öldürmeye?

Şiddete?

İçindeki kötülüğü kusarak karşındakini mutsuz etmeye?

Arkasından konuştuğunun yüzüne gülmeye?

Yalandan sevgi gösterilerine?

Arkadan iş çevirmelere?

İkiyüzlülüğe?

Samimiyetsizliğe?

Kötülüğe?

Neden hayatlarımızı böylesine kirletiyoruz? Yaşamanın kıymetini anlatan bu günlerde neden yaşamayı zorlaştırıyoruz? Biz bu günlerden bir şeyler öğrenemiyor muyuz?

Devam mı hâlâ;

Mutsuzluğa?

Kırmaya?

Gurur yapmaya?

İnat etmeye?

Duvarlar örmeye?

Uykusuz gecelere?

Fotoğraflarına bakarken “özledim” dememeye?

Görmezden gelmeye?

Sevip de söylememeye?

Şu zamanlarda en ihtiyacımız olan şey sarılamamanın, dokunamamanın ortasında bize bunların sıcaklığını verecek olan “kıymetlisin”ler, “özledim”ler, “seni seviyorum”lar… Bunları söylememeye gerçekten devam mı Sevgili Okur?

Ne zaman çıkacak ağızdan nefret sözleri yerine sevgi sözleri? Ne zaman o eller vurmak için değil, sevmek için kalkacak? Ne zaman gözden yaşlar acıdan değil, sevgiden akacak? Şimdi değil ise ne zaman?

Kalplerdeki kötülüklerle nereye kadar?

Devam mı gerçekten her şeye sahip olmak için her türlü kötülüğü yapmaya? Bir hiç için hâlâ kavga etmeye? Kendimizden başkasını önemsememeye? Üzmeye? Üzülmeye?  

İnsan böyle zamanlarda olanlara da üzülüyor, “Bu da mı oldu?” diyerek; olmayanlara da üzülüyor, “Hâlâ mı olmadı?” diyerek…

Bizi aydınlığa, güzelliğe, iyiliğe taşıyacak şeyler katliamlar, cinayetler, şiddet değil; kıymet vermektir, sevmektir Sevgili Okur. “Bir insan aydınlığı hayal ederek değil; karanlığın bilincine vararak aydınlanır.” demiş Carl Gustav Jung. Aydınlık günlerin umuduyla yaşadığımız şu günlerde hayatımızdaki, içimizdeki bu karanlıkların farkına varalım; varalım ki aydınlanalım. “Devam mı?” dediklerimize koca bir “nokta” koyarak o aydınlık günlere bir adım atalım.

Devam mı Sevgili Okur?

Hayır!

Nokta.

* Yazının görselleri çok sevdiğim Cem GÜVENTÜRK’ün Uykusuz dergisinde yayınlanan “Devam Mı?” çalışmasından alınmıştır.