İnsan alıştımı yalnızlığa insanların içinde bile kalabalık hissediyor kendini.. Biran önce oradan uzaklaşıp kendi kendine kalmayı istiyor insan. Peki neden yalnızlaşır insan? Ben bu duruma şöyle bakıyorum; Aslında insanlar yoruldukça, anlaşılmadıkça, sevilmedikçe yalnızlaşıyor. Düşünün ki; Sürekli bir şeyler anlatma çabasında olduğunuz dostunuz sizi dinlemiyor.. Bir anlatırsınız, iki anlatırsınız.. Sonra ne mi olur ? Artık sizi dinlemeyen birine bir şeyler anlatmazsınız.. Aslında içten içe yalnızlaşıyor. İnsanlar kendilerini soyutluyor.. Sonra karşı taraf size şu yorumu yapıyor ‘ÇOK DEĞİŞTİN’ Hayır değişen bir şey yok.. sadece artık istediğiniz gibi bulamıyorsunuz karşınızdaki kişiyi..
Ne ekersen gerçekten onu biçersin.. Sen sevgi verirsen sevgi görürsün. Ancak sen sürekli eleştiri, anlayışsızlık, kötü yorum verirsen, insanların senden uzaklaşmasına sebep olursun. Üslup güzel şey.. Kötü bir eleştiri bile yapılacaksa doğru şekilde dile getirilmeli. Alaycı, küçük görme gibi tavırlar takınılmamalıdır…