Unutmadım.. (18.06.2022)

Unutmadım bana yapılan haksızlıkları.. Unutmadım hangi kalplerde sevildiğimi.. Unutmadım kötülüklerinizi..

İnsan unutmuyor yaşadıklarını. İyisi ile kötüsüyle zaman geçiyorda insan içinden atamıyor unutamadıklarını. Acısıyla,tatlısıyla yaşanan her şey geride kalıyor ama insan yine de unutamıyor. Unutmak istermiydim ? Hayır istemezdim.. Yaşadığım hiç bir anı unutmak istemezdim. Gelecekte yoluma ışık olması için hiç bir detayı unutmak istemezdim. Sevmek yada sevilmek söz konusu olunca insan hiç bir detayı unutmak istemiyor. İnsan sevildiğini unutamıyor. Nasıl unutabilir ki ? bir kalpte güzelsin ve o kalpte sana kocaman bir yer var..Nasıl unutabilir ki insan sevildiğini.. Güzel sevmek yada sebilebilmek ne kadar güzel bir duygu. Ben sevildiğim kalpleri unutmadım.. Bana kötülük yaptılar, beni üzdüler, beni kırdılar ama ben yinede sevildiğim o kalbi unutmadım. Onu hiç bir zaman kötü görmedim. Ne yaşanırsa yaşansın ben o kalbin beni sevdiğine inandım. Ben o kalp için ömrümü bile ortaya koymuştum oysa ki.. O kadar emindim ki kendimden.. O kadar netti ki her şey.. O kadar güvendim ki hiç bitmeyecekmiş gibi.. Hiç gitmeyecekmiş gibi.. Bir ömür o kalpte kalırım sandım.. Bir ömür o şevkat dolu kollarda olurum sandım nerden bilebilirdim ki ayrılığın, kaderin, nasibin bizim kalplerimize dokunacağını.. Nerden bilebilirdim ki o güzel gözleri, o güzel gülüşü kaybedeceğimi.. Bilseydim kaybetmemek için her şeyi yapmaz mıydım ? Unutmadım.. Kalbime dokunan hiç bir insanı.. Unutmadım bana şevkatle yaklaşan hiç kimseyi.. Unutmadım karşılıklı yemek yediğim ekmeğimi paylaştığım insanı.. Unutmadım her zorlukta yine de bana inanan insanları.. İnsan iyisi ve kötüsü ile unutamıyor işte. Ne kalbine döz geçiriyor ne de aklına.. Çünkü zaten kalp unutmak istemiyor.. Akıl ne yapsın o durumda? Kalp unutmak istemedikten sonra akıl ne yapsın.. Birlikte kurulan hayaller.. Birlikte planlanan idealler.. Ne olacaktı şimdi? Hepsi artık hayal olarak mı kalacaktı.. Hayalleri gerçekleştirmek için artık tek kişilik mi yaşayacaktık hayatı.. Gerçekten bu kadarına cesaretimiz var mıydı ? Aşk belki de biraz cesaret istiyor.. Cesareti olamyan korkaklar için çok büyük bir duygu aşk! Korkakların ilk tartışmada bile çekip gittiği.. İlk zorlukta bile gidebildiği hatta başkasıyla olabilecek kadar aciz olan insanlar için korkaklıktan başka bir şey değil aşk! Unutmak kolay mı gerçekten ? yada yıllar geçsede içinden atamamak takıntı mı ? İnsan bu hayatta gerçekten bu aşk denilen şeyi bir kere yaşıyor diğerleri sebgi, saygıi hatta kaçış.. İnsanlar bu yüzden en sevdiklerini hatta deli dolu aşklarını unutmak zorunda kalıyorlar.. Keşke herkes yüreğinin en derininde yatan sevdası ile birlikte olsa.. Keşke hayatımızda imkansız aşk diye bir şey olmasa.. Keşke insanların kavuşamadıkları olmasa.. Keşke bazı insanlar birbirlerine ilaç gibi gelse merhem gibi gelse.. Her şey daha toz pembe olsa keşke..