İşte insan bazen düşünmüyor değil .. Nereye aitim ben. Olduğum yerde mutlumuyum diye sorar durur kendine. İşte en zoruda budur ya bulunduğun yerde mutlumusun.. Bunu çok düşünürsün ama yinede bir cevap bulamazsın. İnsanlar sevdiklerinin yanında olmalı yada ait ve mutlu oldukları yerde olmalılar. Mutlu olmadığınız yerde durmayın bu sizi yıpratmaktan fazla bir işe yaramaz. Her ne olurssa olsun hayatta sizden daha değerlisi yok. Önce düşünemli ben bu hayatta nhe istiyorum diye.Gerçekten herkes dışardan göründüğü gibi mutlu mu ? Hayır değil her gülen insan çok mutlu olmadığı gibi her ağlayan insanda mutsuz değildir. İnsanları sırf dışarıdan çizdikleri profile bakarak değerlendiremeyiz. Yargılayamayız.. İnsanlık olarak en büyük hatamız yargılamak.. Bu durum nesillerde geçse aşamayacağımız bir durum belki de .. Çağ hep yenilensede insanların fikirleri sabit ve net kalıyor. Mutlu olmadığı yerde kalması insanın çok ağır bir durum.. Gitmek istiyorsun ama önünde engeller var.. Kalmak istiyorsun ama mutlu değilsin. Gerçekten mutlu olmadığınız, sizi üzen, sizi yıpratan herşeyden uzaklaşmayı öğrenmeniz gerekir. Bile bile insan kendine neden acı çektirsin ki. Bazen herkesin düşündüğü tekşey gerçekten gitmek.. Gitmek iyi gibi geliyor herkese ama gitmek acıtır. Göze alarak gidiyorsan arkanda bir hayat bırakıyorsan eğer işte ozaman gitmek en çok seni üzer ama kalan tarafsan da çok üzülürsün.kalıyorsun.. mecbur bırakıyorlar tek kalman için.. Çünkü en sevdiğin avuçlarının içinden kayıp gidiyor. Ağır ve yoğun duygularla insanları sevmek aslında kalbinizi yormanız demektir. Çok sevdiğiniz insan hayatınızdan çekip gittiğinde bu durumun acıdığnı daha iyi anlarsınız.. Çok sevdiğiniz giderse hayatınızda o zaman hayat dedğiniz şu zaman diliminde ne kadar üzüleceğinizi anlamıyorsunuz. İnsan kaybettikten sonra farkına varıyor belki ama insan acı çekmeden de büyüyemiyor bu hayatta.. Darbe almnadan kalbi kırılmadan büyümüyor insan.. Her yaştta illaki hayalkırıklığı yaşıyor insan..