Yeri gelir maddiyat için şikayet ederiz yeri gelir maneviyat için ama şikayet edecek bir şeyler illa ki buluruz. Peki şikayet etmediğimiz bir hayat yaşasaydık nasıl olurdu? Sizce insanlar daha mutlu olur muydu? Bence yine şikayet edecek bir şeyler bulurduk çünkü bizler bundan beslenip bununla büyürüz. En azından ben öyle düşünüyorum. Bazen kendimizden şikayet ederiz neden böyle yaptım yapmasaydım bu olurdu şu olurdu deriz. Ama hayat olması gerektiği gibi akıyor bence. Bir şeyler yaşıyoruz ki büyüyoruz yoksa hayat nasıl geçerdi tersini bilemiyorum. Bazen de diğer insanlardan şikayet ederiz aslında şikayet etmek yerine oturup nerde hatalıyız diye düşünüp o şeyi çözsek belki bir şeyler daha yolunda gidebilir. Bir şeyi sevmiyorsak bırakmalı memnun değilsek memnun edecek şeyler yapmalıyız. Ama bizler o şeyi sevmiyorsak kabullenip oturuyor memnun değilsek de oturup susuyoruz. Yanlış mı yaşıyoruz acaba hayatı yoksa doğrusu mu bu bilmiyorum. Ama ben uzun süre önce birilerinden şikayet etmeyi bıraktım ve doğru yaşamaya başladığıma inanıyorum. Yani hayatım hep şikayetle geçerse sanki artık mutlu olamayacakmışım gibi hissettiğim nokta da neyi değiştirmem gerektiğini anladım. Sizler için değişmesi gereken şey neyse onu tespit edip ona göre bir yol çizmeniz önerim açıkçası. O zaman daha mutlu ve daha huzurlu yaşamaya başlıyor insan. Bazen deriz yaşadığımız olaylar sonrasında “ben bunu hak edecek ne yaptım ki ? ben bunu hak etmedim.” Peki gerçekten hak etmedik mi düşündünüz mü? Ben düşündüm. Bence hak ettik neden diye soracak olursanız eğer şöyle düşünüyorum. Eğer hak etmiyorsak hak etmediğimizi düşünüyorsak neden birilerinin bize bunu yapmasına izin veriyoruz. Çünkü bizler izin vermeden kimse bize bir şey yapamaz. Biz izin veriyorsak yapabilirler ve biz izin verdiysek hak etmiş olmuyor muyuz? Demek istediğim aslında kendi öz değerimizi bilmiş olsak ve bize nasıl davranmaları gerektiğini karşı tarafa göstermiş olsak kimse bize bir kötülük yapamaz zaten izin verilmemiştir. Kendimizi sevmişiz değer vermişizdir. Hep bu mottoyla yaşamaya çalıştım bu sebeple kimse bana zarar veremez ve benim değerimi düşüremez diyorum kendime. Ve şunu savunuyorum hep, sen kendine yetebiliyorsan zaten başkasından iyilikte beklemezsin. Böylelikle ne iyilik ne de kötülük görürsün çünkü sen kendine yetersin. Evet insan tek olmak istemez doğanın kanunu mu desek evrenin gerekçesi mi bilmiyorum ama yalnız kalmak istemez ve hayatımızda hep birileri olsun isteriz. Evet olmalı da zaten kendine yetmek demekte yalnız kalın demek değil. Sadece doğru insanlarla karşılaşmak için doğru davranmak doğruyu çekmek için kendinize yetin önce. Sonra zaten doğru insan olacaktır ve bunu sizlerde anlayacaksınızdır. Kısaca söylemem gerekirse hayatınız da şikayet edecek bir şey olmasın istiyorsanız şikayetçi olduğunuz şeyleri önce ortan kaldırın. İnsanların size yaptıklarına şaşırmayın, kendinize şaşırın buna nasıl izin verdim diye sorun kendinize. Sonra bir çekin düzen verin ve hayatınızı engelleyecek şikayet oluşturacak şeylere izin vermeyin…