Değersizleşmek.. (13.04.2022)

İnsanlar hayatları boyunca değerli olduklarını görmez yada hissetmezler. Hissetmek aslında görmekten daha önemliydi. Kimse bu ince ayrıntıyı fark etmek istemedi. Sevdiklerinizin sizi sevmediğini yada size değer vermediklerini düşünebilirsiniz. İnsanız sonuçta değil mi ? Zaten insan ne zaman emin oldu ki değerli olduğundan .. Hayatımızda hiç bir zaman ben çok seviliyorum yada beni çok seviyor buna eminim dememek lazım. Çünkü bilemiyor insan.. Çok secildiğini göremez insan. Emin olmamak lazım. Hiç bir kalpte kalıcı olmuyor insan. Bazen küçüçk bir söz bazende davranış yıkmaya yetiyor insanı. O tertemiz durduğunu kalpte bir anda simsiyaha dönüşebilirsini. Nitekim gözden düşmek tabiri de budur aslında. İnsanlar gözünüzden düştüğü vakit artık onlara aynı hisleri hissedemezsiniz çünkü sizi üzmüş.. Çünkü sizi yaralamış. Bu durum tüm insanlar için böyle değil tabiki de.. Bazıları yarayı açanı daha çok sever. Aslında nalık olarak böyle görünür. Çünkü hiç bir yara mutlu etmez. Çağımızda bu durumu çok kolay görebiliriz. Sevilmediği halde yinede kendini sevdirmeye çalışan, değer görmediği halde hala değer ggörmeye çalışan insanları bazen anlamakta zoralnıyorum. Sonuçta sana değer vermeyen bir insan için neden bu kadar çabalarsın ki ? Sana değer vermiyor! gör artık bunu! bu kadar gözünüz kapalı olamazsını değil mi bu hayata karşı?

Sizi seven tek insan oymuş diye yaşadığınız özellikle ikili ilişkilerde kendinizi yıpratmaktan başka bir şey yapmıyorsunuz. Sevildiğinizi sanmak bile sizi üzebilir. İnsanlar karşılıklı olarak sevgi, sdaygı ve hoşgörü içinde yaşamalılar. Ancak bu sevgi heran saplantıya dönüşebiliyor..

İnsanlar çok sevmeyi hep sesini duyurmak olarak algılıyor. Aslında çok sevmek, sırf onun mutluluğu için bile ondan vazgeçmektir. Ama bazı insanlar bu durumu hırsa,kavgaya hatta intikama dönüştürüyorlar işte bu duruma gelen insanlar aslında kendilerini yetiştirememiş hatta halk tabiri ile kuyruk acısı olan insanlardır. Gerçekten sizin mutluluğunuzu düşünen insan sessizce hayatınızdan çıkar gider.. Kavgaya hır güre gerek duymazlar. İnsanlar saplantıları yüzünden sizin huzurunuzu kaçıranilir. Belki ilişki esnasında bunları göremediniz ama ayrılık esnasında bunları görebilirsiniz. Boşuna dememişler bir insanı ayrılırken daha iyi tanırsın diye.. Ayrılıklar elbette ki ardında acılar bırakır. Ama bazen tutmak bırakmaktan daha çok canı yanar insanın. Bazen bırakmak gerekir her şeyi.. Canınızı yakacak, sizin hayatınızı zedeleyecek insanlar hayatınzda olabilir. Bu hayatın getirdiği bir şeydir.. Ama insan gözünü biraz açmalı. .Acaba mı diyebilmeli.. Üzülmeyi beklememeli insan.. Arada bir dönüp bu insan beni üzebilir mi diye düşünmeli. Hayatta hiç bir zaman onsuz yaşayamam dememeli insan.. Yaşanır,gülünür, eğlenilir.. Hatta hayatınız için kocaman derslerde çıkarabilirsiniz kendinize.. bazı insanların gelişi ayrı gidişi ayrı ders olur size..

şöyle bir söz okumuştum geçenlerde ..

 Kimse boşuna girmemiştir hayatınıza, bazıları imtihan bazıları ise armağandır..

 Ne kadar doğru bir söz değil mi ? bazıları ders veriri hayatı öğretir bazıları hediye gibi gelir hayatımıza ve insan bazen şaşar kalır..