Beklentiler..

Beklentiler her zaman üzer.. Beklenti içerisine girdiği vakit insan karşılaştığı davranışlar arasında sıkışıp kalır.. Beklentiye girdiği vakit insan olmadığında üzülür, kırılır hatta hayal kırıklığına bile uğrar..

Olmayan şeyler değil de beklentiye girdiğinde olmayanlar için üzülür insan. Çok sıradan bir olayda bile çok beklentiye girdiğinizde üzülürsünüz.  Belki de çok beklentiye girdiğimiz için içimizde kelebekler uçuşur ama olmadığı vakit tüm hayal kırıklıkları peşimizde..

Aslında insanlar her zaman bize içlerinden geldiği gibi davranıyorlar yada normal davranışlarını sergiliyorlar ancak biz fazla beklentiye girdiğimiz için zaman üzülen biz oluyoruz.

Beklentiye girdiğimiz her zaman için kendi içimizde kocaman bir dünya oluşturuyoruz aslında. O dünyada her şeyin o kadar güzel gideceğine inandırıyoruz ki kendimizi işler yolunda gitmediği vakit tüm kırgınlıklarımız ile kendimizi teselli etmeye çalışıyoruz.. En zorunda insanın gerçekten kendini teselli etmesidir. Teselli etmek için kendi kendine moral vermesi insanın canını acıtır en çokta..

Teselliyi kendisinde ararken en çokta yalnız ve tek başına olduğunu hatırlar işte bu yüzdendir ki insanın kendi için üzülmesi..

Bir bakıyorsun yanında kimse yok.. Kendine moral vermen gereken kişi sensin.. Hatta kendi omzunda ağlamak zorunda kaldığını gördüğü vakit kimseden bir beklentiye girmiyor insan..

Kendi kendine yetebildiğini fark edince kimseden bir şey beklemiyor. Çünkü biliyor ki beklentiye girdiği her insan için sonunda hüsran yaşayacak olan yine kendisidir..

Kimseye boyun eğmeden,  kimseden bir şey beklemeden kendi yolunda devam etmeye çalışan insanı hiçbir güç yıkamaz.. Tek başına verilen bir hayat mücadelesinde tek beklentisi kendinde olan insanlar aslında kendi kendini büyütmüş insanlardır.

Kimseden hiçbir beklentisi olmadan sadece kendi doğruları ve kendi hayatını yoluna sokmak için çabalayan her insan aslında güçlü olmak zorunda bırakılıyor.. Çünkü elinden tutan kimse yok.. Çünkü tek başına kalkmak zorunda..

İşte bu yüzden beklentiye girmiyor insanlar sırf sonucunda üzülmemek için.. Hatta beklentiye girmemek için sırf kendi egolarını tatmin etmelerine izin vermediği için kimseden bir yardım eli istemiyor insanlar..

Böyle böyle küstürüyorlar insanları hayata..