Doğanay'ın Kaleminden 22.03.2020

Gerçekten uzun zamandır gözlemliyorum bu konuyu.  Kendimize ne kadar zaman ayırıyoruz.

En son ne zaman nefes alıp kendinize bir kahve yapıp şöyle bir ruhunuzu dinlendirdiniz. Yada en son kendiniz için ne zaman bir şeyler yaptınız. Evet çoğumuz hayatın telaşına kapılarak kendimizi unutanlardanız. Kimimiz işine, kimimiz evine, kimimiz eşine, dostuna her şeye yetişmeye çalışıyoruz.  Ama en çokta kendimize geç kalıyoruz.  En küçüğü bir anne düşünelim (- ki zaten anneler bu hayattaki en fedakar insanlar elbette ama...) Kendini bir parça kıyafet almak yerine hep çocuğunu giydirmeyi düşünüyor. Anne yüreği, bizler için her zaman en iyisini yapmak isterler .. Ama kendinden kısıp çocuğuna veren bir anne gerçektende elleri öpülesi bir anne. Unutmayalım ki tüm annelerimiz birer melektir. Görünmez pelerinleri vardır. Baba ile çocuğun arasını bulandır.

Anneler zaten kendine üzgünüm ki çok vakit ayıramıyorlar evet ve bu durumdan hiç şikayetçi olmuyorlar, ev işleri, çocuk büyütmek, işe yetişmek bu telaşların hepsini kaldırabilen kadınlar ..

Sizler iyi ki varsınız.. 

Eğer genç arkadaşlarım siz bu hayatta güzel yerlere gelmek isterseniz her zaman güçlü ve olumlu bakmalısınız hayata. Kendinize zaman ayırma sansınız varsa her daim o zamanı kendinize ayırın .. :)