Ya’u ya Ya’u (16.10.2021)

 Ya’u ya Ya’u.

Sanatsever Galeri, kapılarını sanatseverlere açtı. Ardına kadar açık olan kapılardan içeri ise bir dolu insan, sanatçı, hayal, düşünce ve fikir girdi.

Son demleri dediysem, serginin son gününe denk gelebildik. Bir sonraki sergi hazırlıkları henüz başlamadan, son misafirlerden olma şansını yakalamış olduk. Duvarların boyalı tabloları ve anların dondurulmuş kareleri; izleyiciyi bekliyordu.

Resim ve fotoğraflardan oluşan serginin ismi ise Can Yücel’in şiirinden geliyor.

Sergiye dair söyleyebileceğim tek şey, ‘Evvelden gelmeli, son demlerine kadar tanık olmalıydım’ oldu. Hoşa gitme çabası olmadan hoştu. İddialı olma derdi olmadan da iddialı.

Serginin yanı sıra sergi isminin anlamı da başka bir yerdeydi. Can Yücel’in şiirinden 3 harf. Ya’u.

***

Ya'u

Elektrikler söndü dün gece,

Zorbela toplayıp satrancın taşlarını

M E C B U R E N yattık

Simsiyah kediler gibi dolaşıyor koğuşta

Uyuyan dostların nefesleri.

D O L A Ş S I N L A R azıcık!

Tam ben de eve doğru açılıyordum

Şıpırdatmadan hiç kürekleri,

Yanmaz mı o tepemdeki yüz mumluk ışık!

Bir kürek mahkumunu Boğazda sandal sefasına

Haklılar, bırakmazlar tabii ama...

Ya'u ne güzel şeymiş meğer K A R A N L I K !

***

YA’U Mecburen Yattık’ isimli sergide Ali Saltan, Erdal Sezer, Hakan Yeleş ve Ogün Yücel’in eserleri yer almıştı. Sanatçılar, sergi ismini pandemi dönemini nedeniyle Can Yücel’in mısraları ile donatmışlardı. Pandemi döneminde evlere kapanıldığı için sergiye bu ismi vermişlerdi.

***

İsmi çok yakışmış. Pandemi döneminde elektrikler söndü.

Sular kesildi.

Bacaklarımız kırıldı da sokağa çıkamadık.

Kollarımızda kemikler tuzla buz oldu da, dostlarımıza sarılamadık.

Gönlümüz kan topladı da ailemize varamadık.

Ekmeğimiz buz oldu da karnımızı doyuramadık.

Ateşimiz bitti, ocağımız söndü.

Elbette eserlerin kime neyi ifade ettiği bambaşka konu. Serginin ismi ve eserlerin arasındaki pandemi ve insanlık bağı benim için böyle.

Yapabilecek bir şey kalmamıştı. Her şey bitmiş geriye sadece duygular ve uyku kalmıştı. Uyuyan uyudu. Duygularını yaşamak isteyen ya hayal aleminde ya rüya gemilerinde bunu yaşamaya devam etti. Pandemi sürecinde, zorbela ‘masa da masaymış ha’* da ki masayı topladık.

Topladık da M E C B U R E N yattık.

(* Pandemiye çok şey sığdırdık. Edip Cansever’in masası gibi pandemi de hayatımıza çok şeyi sığdırdık….

Adam yaşama sevinci içinde

Masaya anahtarlarını koydu

Bakır kâseye çiçekleri koydu

Sütünü yumurtasını koydu

Pencereden gelen ışığı koydu

Bisiklet sesini çıkrık sesini

Ekmeğin havanın yumuşaklığını koydu

Adam masaya

Aklında olup bitenleri koydu

Ne yapmak istiyordu hayatta

İşte onu koydu

Kimi seviyordu kimi sevmiyordu

Adam masaya onları da koydu

Üç kere üç dokuz ederdi

Adam koydu masaya dokuzu

Pencere yanındaydı gökyüzü yanında

Uzandı masaya sonsuzu koydu

Bir bira içmek istiyordu kaç gündür

Masaya biranın dökülüşünü koydu

Uykusunu koydu uyanıklığını koydu

Tokluğunu açlığını koydu.

Masa da masaymış ha

Bana mısın demedi bu kadar yüke

Bir iki sallandı durdu

Adam ha babam koyuyordu.

)