Hayvan haksızlıkları (05.10.2021)

Saymakla bitmeyecek bir dolu başlık altında hayvanların istismara uğramasını sıralayabiliriz.

Bir dolu…

Sadece başlıklar bile sayfalara sığmayacak kadar çok…

Aktivistler ve doğayı korumaya, hayvanları korumaya çalışan insanların görünürlüğü her geçen gün artsa da zorbalık, işkence ve eziyette artıyor.

Bir şekilde insanlar; kendilerini hayvanlardan daha üstün görüyor.

‘Çünkü yapabilirim’ bakış açısıyla nasıl insanlara karşı zorbalık yapılıyorsa, misli misli hayvanlara yapılıyor. Hayvanların canlı olduğu unutuluyor.

Arapça, ‘canlı varlık’ anlamına gelen ’ḥayevān’ sözcüğü T,rkçe’de ‘hayvan’ olarak kullanılıyor. Günlük yaşamda ise insan dışı nefes alan ve hareket eden canlıları ifade etmek için kullanılmasına karşın ‘hayvan’ kelimesi biyolojik anlamda insanı da içeriyor.

Ama insan, kendini daha sütün görüyor.

En üstün.

Korkusuz, acımasız, hanedanlığı yıkılamayacak kadar kudretli…

Hanedanlığı için, her şeyi ve herkesi karşısına alacak kadar acımasız ve duyarsız…

İnsanlar, hayvanlara karşı tam da bu şekilde davranıyor.

Kentlerden; zehirlenerek katledilen hayvanların haberlerini alıyoruz. Vurularak öldürülen, tecavüz edilen, işkence de canı acıtılan hayvanların haberlerini..

Hemen beynimizin duyar ile ilgili lobu harekete geçiyor ve görev başında; ‘Caniler’ sözcükleriyle somutlaşıyor.

Eyvallah diyelim. Güzel bir yaklaşım.

Ama vahşet olmadığı sürece duyarlılık bu kadar canlı olmuyor. Gözlerimizin önüne serildiği zaman, yabanıl bir ürküntü hali ile bu işkence, istismar ve katliam gerçekleştiği zaman ayağa kalkıyoruz.

Hepimiz suçluyuz.

Sen, ben ve o.

Hepimiz.

Ölümün bile bin bir türlü hali varken en acımasızca olanı gerçekleştiriyoruz. Çünkü ona hükmedebiliyoruz.

Çünkü yapabiliyoruz.

Öldürebiliyoruz ve o canlı ‘dur’ diyemiyor. Kaçamıyor. Çok şanslı olanlar dılında; zorbalığa uğrayan zorbalığa uğramaya devam ediyor.

Hepimiz suçluyuz dediğimizde bile ‘hayır ben cani değilim’ cümlesini duyuyoruz. Kimse kendine bunu konduramıyor. Kimse, ben hatalıyım diyemiyor.

Hayvan hakları mı?

Sadece sokak hayvanlarının hakları mı? Ki genel olarak böyle görülüyor.

1. İnsanlar yüzünden sokakta yaşayan ve çoğalan hayvanların yaşam mücadelesine zorluk katan cani insanlar akla geliyor. Katiller.
2. Sokakta yaşayan hayvanların yemek ve su kabını tekmeleyen, minik barakalarını söken insanlar akla geliyor. Barbarlar.
3. Soğuk kış günlerinde ve sıcak yaz günlerinde bir kap mama ve bir kap su vermeyen, kendini düşünen insanlar akla geliyor. Benciller

Bu kadar mı sahiden? Sahiden bu kadar mı? Sokak hayvanlarına yemek versek, su versek, barınma imkanı sağlasak; her hayvan yaşama hakkını, hayvanca yaşama hakkını kullanmış olur mu? (İnsanca yaşama hakkı gibi düşünebilirsiniz)

Birazcık belgesele ne dersiniz? Ya da belgesel fragmanına?

Birazcık, sizi rahatsız eden görüntülere ne dersiniz?

Bizim yaşamımızı onların yaşamından daha değerli kılan ne? Birazcık belgesel ya da kısa filme ne dersiniz?

SaveRalph (Ralph’i Kurtar) kısa animasyon filmini hatırladınız mı? Deneklik yapan bir tavşanın anlattığı hikayede, tavşan Ralph biz insanlar için gece gündüz demeden çalıştı. Hep çalıştı.

Biz insanları mutlu edebilmek için, didindi durdu.

Mesleği deneklik olan tavşan Ralph’i ilk defa gördük. Tavşan Ralph’i ve arkadaşlarını görmedik. Diğer tavşancıkları ve diğer tüm tatlı hayvanları görmedik.

İçimiz biraz acıdı. O sıralar; deneysiz ürünlere biraz daha eğilim gösterdik. Biraz daha dikkat ettik. Beynimizin duyarlılık lobu çalıştı.

Sonra unuttuk.

Bizim için çalışan Ralph’i hatırlıyor musunuz?

Hangi ürünlerin vegan ya da hayvanlar üzerinde test yapılmadığını gösteren amblemleri? Hatırlıyor musunuz minik yaralı tavşanı?

Hadi biraz daha hayvan haklarından bahsedelim.

Sene de bir gün.

Sokakta arabalar altında kediler ezilirken hayvan haklarını kutlayalım. Ömrünü bizim için minicik kafeslerde geçiren hayvanlara teşekkür edelim ve onlar için ‘hayvan hakları gününü’ kutlayalım.

Beslenmemiz için can dostların yaşadıklarına girmiyorum bile…