ANKA'NIN 7 GÜNÜ / Kütüphane

İnsanlar bilgilerini sürekli unutuyorlar, kendileri nasıl toprağa karışıyorsa, toplumları ve bilgileri de rüzgarla yok oluyordu.

Anka Kuşu’da sohbet ederken çok  zorlanıyordu.

Yılların devam ettiği, zamanın durmadan aktığı gerçeğini Anka Kulu kabullenemiyordu.

Günlerden bir gün Anka Kuşu, insanların taşlara bir şeyler kazıdığını fark etti.

Bu yazıydı.

Anka Kuşu, yazının icat edilmesiyle beraber hiç rahatlayacağını düşünmemişti. Ama yazı o kadar kendisini geliştirmişti ki, hayvan derilerine oradan da ağaç kovuklarına en sonunda da kitaplara dönüşmüştü.

İnsanlar, yazıyı her yerde kullanmaya başlamış, sadece olan olayları değil, bilgilerini, dünyalarını, kafalarının içindeki hayal evrenini de bu kağıtlara aktarmışlardı.

Böylece her bilgi, sevgi, düşünce kitaplarla yaşamını devam ettirmeye, güçlenmeye ve tarihe meydan okumaya başlamıştı. İnsanların kendi ellerinden ve beyinlerinden ortaya çıkarttıkları bu yazı sayesinde Anka Kuşu rahatlamıştı.

Anka Kuşu’nun yaşamına meydan okuyan kitaplar sayesinde, o artık hiç sıkılmıyordu. Çok memnundu halinden.

Kitapları gerçeğin, hayal dünyasının ve evrenin koruyucusu, tarihin sevimli yoldaşı olarak görmüştü.

Kitaplara önem veren insanları, yazarları, kütüphanecileri hep çok sevdi. Onlar incinmesin diye yazı yazan her kalemi kutsadı.

Anka Kuşu, ne zaman kitapların çok olduğu bölgelere gitse, orada tüylerinin rengi canlanırdı. Tüyleri o kadar kabarırdı ki, bilgiyle coşardı.

Anka Kuşu, bu kitapların toplandığı yerlerin kütüphaneler olduğunu çok sonradan kavrayacaktı.

Söylenceye göre İskenderiye Kütüphanesi’nin başına gelenlere çok üzülmüştü. Bu nedenle kütüphanelere elinden geldiğince şans tüyü bırakmaya çalışırdı.

Rivayete göre, kitap yazan insanlara da tüylerinden birkaç tane ilham olsun diye verirmiş. Kitap okuyan insanlara da her zaman saygı duyarmış.

İlham Alınan Haber İçin,

Kültür Şehri Çanakkale Kitap Okuyor