Nerde o eski insanlar der bazı büyüklerimiz. Gerçekten bazen düşündüğümde insanın çok insanlığın yok olduğu bir dönemde yaşadığımızı fark ediyorum. Birçok insan kendi çıkarları için birileriyle arkadaş oluyor. Eskiden yardımlaşma, karşılık beklemeden iyilik yapma diye bir şey varmış. Bizim bu dönemde bunu görmek çok zor. İnsanlar birbirlerinden uzaklaştılar, gerek pandemi süreci, gerek ülkenin geçtiği zor durumlar sebebi ile ilgili olabilir. Ben çocukken çok iyi komşularımız vardı mesela. Sanki evden birileri gibiydiler. Şimdiyse komşuluk diye bi kavram kalmadı diyebilirim. İnsanlar birbirlerinden çıkar elde etmediği süreç görüşüp sohbet dahi etmemeye başladılar.
Mesela en güzel poşetleri şeker toplamak için günler öncesinden sakladığımız, bayramlıkları başucumuzda beklettiğimiz o eski bayramlara hiç benzemiyor bu yeni bayramlar. Belki birkaç kez gördüm bunu ben çocukken, ama güzeldi. Şimdi başımızı gömdüğümüz telefonlardan kaldırabilsek kendimizi bayramlaşmaya gidebiliriz belki. Böyle böyle değişen toplum, değişen kültürlerimiz var. Her şey çok değişti özellikle biz insanlar ve içinde bulunduğumuz düzen. Kimsenin kimseye tahammülü kalmayacak duruma geldi hatta. Ben böyle bir dönemi görmeyi hiç istemezdim. Yine insanlar birbirlerini sevsin, saygı duysun, tahammül edebilsinler isterdim. En önemlisi vicdanı olan insanları görmek isterdim. Birbirine koşulsuz sevgiyle gelen, yardım edilmesi gerekene yardım eden insanlar var olsun isterdim.